اصولگراهای اسلامی و آخوندهابا
فعالیت سیاسی و اجتماعی زنان مخالفند
و آنانی را فقط در حد آشپزخانه
و رختخواب قبول دارند!
زنان ایرانی بیرون آمدن از سیاهی حجاب و حضور در جامعه را از رضا شاه هدیه گرفتند و کادوی برابری با مردان، حق انتخاب و رسیدن به وزارت، وکالت، سفارت و سایر مقامات عالی مملکت را از محمدرضا شاه دریافت کرده بودند ولی دیدیم که بابت همه ی این امتیازات و امکانات برای این حقوق کسب شده، تره هم خرد نکردند. ولی متأسفانه بخشی از این زنان درس خوانده و بی حجاب در بلوای 1357 و با به سر کشیدن یک روسری خواهان انقلاب اسلامی آیت الله خمینی بودند.
آنان در اولین حضور جدید در چنین رژیمی در مخالفت با حجاب،با هوچیگری حزب الله و با شعار: یا توسری یا روسری! حتی به مقنعه ، چادر هم رضایت دادند.
در دوران خاتمی با کسب چند کرسی نمایندگی ، خیال می کردند که این خود «سکوی پرش» به مقامات بالاتر و وزارت خواهد بود. در دوم انتصاب احمدی نژاد سه زن برای سه سفارتخانه کاندیدا شدند ولی بعد ثمره هاشمی دستیار ارشد رئیس جمهوری اعلام کرد که هیچ کسی به عنوان وزیر زن به مجلس معرفی نخواهد شد. یعنی: زهی تصور باطل! زهی خیال محال! و بانوان باید این خیال خام را کنار بگذارند و رژیم از زنان، به عنوان زینت المجالس دموکراسی، صرف نظر کند.
با این که حضرت امام در مجموعه وعده های سرخرمن به ملت ایران دو تا بقچه تعریف و دروغ هم زیر بغل زنان گذاشته بود و در حین انتخابات هم «سید اصلاحات» از زنان به عنوان ابزار انتخاباتی استفاده شد ولی در این یک دهه اخیر نه به خواسته هایشان اهمیتی داده شد و نه، رژیم به ابزار مکرر خواسته های زنان توجه کرد.
با این حال هروقت صحبت از حقوق زنان می شود، سخنگویان و بلندگویان رژیم از تعداد کثیر دانشجویان دختر در ایران پز می دهند و آن را از «افتخارات انقلاب!» می دانند در حالی که این بخشی از نسل دوم دوران انقلاب یعنی دختران بودند که (برای رهایی از تنگنای کسالت آور بیکاری با حضور در خارج از منازل و جامعه) در کنکور دانشگاه ها شرکت کردند و درس خواندن دانشگاهی را برای رهایی خود انتخاب کردند و در فراگیری بیشتر از پسران در رشته های علوم و ادبیات و نقاشی و موسیقی و هنرپیشگی جربزه و قابلیت شایانی از خود نشان دادند ولی از این بابت چیزی اضافه تر بر آن چه خودشان داشتند (و به جای همه حقوقی که از آنها سلب شده بود) به آنان تعلق نگرفت بلکه رژیم با توصیه و تجویز و تشویق «صیغه» و روادید ازدواج با زن دوم به «زنان» دهن کجی کرد. تا این که احمدی نژاد (که گفته ها و حرکاتش کاریکاتوری از امام خمینی است) در مورد زنان به همان روال نامبرده حرف و سخن گفت و حتی فراکسیون زنان هم در مجلس تشکیل داد ولی با مخالفت آخوندها و مراجع واپسگرای شیعه ، آیات عظام روبرو شد.
زنان نمی توانند جز با همبستگی و حمایت سایر طبقات از جمله جوانان و دانشجویان به موفقیتی نایل شوند و درهمان حد قدح آش رشته وسط سفره حضرت عباس می مانند. حکومت آیت الله ها، همچنان زنان را در همان حدود «مطبخ و رختخوال» قبول دارد و چنانکه گفتیم با حضور فعال زنان در فعالیت های اجتماعی در کابینه به شدت مخالفت می شود و آن را سنت شکنی در تاریخ 14 قرن اسلامی می دانند. حتی آیت الله صافی گلپایگانی گفته بود که اصلاً چه ضرورتی دارد که یک زن از صبح تا شب با مردان در تماس باشد؟
پوشیده نیست حضرت آیت الله، شب تا صبح را حق مسلم تماس زنان با مردان می دانند!
«علیرضا افشار»
Posts
No comments:
Post a Comment